Bronstijd

Dit jaar viert Deurne het 1300-jarig bestaan. Veertig taferelen uit Deurnes rijke historie, geborduurd door de Paramentengroep, komen wekelijks tot leven in het weekblad voor Deurne en via deze blog. Een tijdreis naar het prille begin, en langzaam weer terug.
 

Bronstijd

Ze zijn de hele dag bezig. Altijd zorgen dat ze genoeg te eten hebben, dat het vuur brandt en dat er voldoende water is. Een storm kan zomaar alles verwoesten. Soms verplaatsen ze het dorp een eindje. De sporen van hun nederzettingen zijn nog altijd terug te vinden.

We komen weer een stukje terug langs onze denkbeeldige rode draad. Opeens staan er hoeven in plaats van hutjes. Het lijken wel langgevelboerderijen, met rieten daken en lemen wanden, en een hoge ingang in het midden. Hoe hebben ze dit voor elkaar gekregen? Dankzij splinternieuw gereedschap van brons. Een sterk metaal, gemaakt uit koper en tin. Hiervoor moet je ijzererts vergruizen en verhitten totdat het smelt. Zo smeden ze bronzen bijlen, waarmee ze de grote eikenbomen hebben omgehakt die de dakspanten van hun huis dragen. Deurnese en Brabantse boerderijen zijn tot ver in de vorige eeuw op dezelfde manier gebouwd. De akker en de wei lagen er vlakbij, net als toen. Een stukje aarde waarvan een gezin goed kon leven, zelfvoorzienend, afhankelijk slechts van de seizoenen.

En waaruit een bronzen gesp na een paar duizend jaar weer tevoorschijn komt. Een kleinood dat zomaar de eeuwigheid trotseert.   

Tekst: Erik Vink, Foto tafereel: Hein van Bakel
Van 30 mei t/m 24 oktober op di t/m zo 14.00-16.00 uur zal het wandkleed te zien zijn in de St. Wilibrorduskerk aan Markt 9 in Deurne.
Het borduurwerk is gemaakt door de leden van de Paramentengroep van Parochie Heilige Willibrord.